Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
yapışıqlı — sif. 1. Yanaşı, lap yaxın, birbirinə təmas edəcək dərəcədə yaxın; qonşu. Əmrahgilin evi Səlminazgilin evinə yapışıqlı idi. (Nağıl). 2. Yapışığı olan, xoşagələn, ürəyəyatan, yatımlı, qanışirin, suyuşirin, cazibəli. Gülər ortaboylu, incə və zərif,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sifətcə — sif. Sifətinə görə, üzdən, sifətdən, sifət cəhətdən. <Musa> vücudca sağlam, boyca uca və sifətcə yapışıqlı idi. Ə. Vəl.. Ağayar ucaboylu, sifətcə çox yapışıqlı, yaşı təzəcə qırxı ötmüş qarınlı bir kişi idi. Ə. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
duzlu — sif. 1. Tərkibində duz olan; şor. Duzlu göl. Duzlu su. Xəzər dənizinin ətrafında duzlu göllər çoxdur. 2. Kifayət qədər və ya lüzumundan artıq duzlanmış, duz vurulmuş; şor. Duzlu pen dir. // Duza, duzlu suya qoyulmuş, duz hopdurulmuş. Duzlu xiyar … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gödərək — sif. 1. Bir qədər gödək; gödəcik, qısacıq. <Gələn işçilərdən> biri . . gödərək, yapışıqlı, qara bir kişi idi. Ə. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gözəşirin — sif. Gözə xoş gələn, qanışirin, yapışıqlı, xoşagələn, sevimli. Gözəşirin uşaq. – Qumar «qəhrəmanları» gözəşirin bir gənci əhatə edib min cür hiylə ilə qumara qoşardılar. H. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ötmüş — f. sif. 1. Ötüb keçmiş, keçib getmiş. Ötmüş günlər (hadisələr). 2. Aşmış, keçmiş, addamış. Üçüncü adam yaşı qırxı ötmüş bir kişi idi. Ə. Ə.. Ağayar ucaboylu, sifətcə çox yapışıqlı, yaşı təzəcə qırxı ötmüş qarınlı bir kişi idi. . Ə. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qarınlı — sif. 1. Qarnı böyük, yekəqarın, şişman. Qarınlı adam. Qarınlı at. – Ağayar ucaboylu, sifətcə çox yapışıqlı, yaşı təzəcə qırxı ötmüş qarınlı bir kişi idi. Ə. Ə.. 2. dan. Çoxyeyən, qarın düşkünü. Qarınlı uşaq. O, yaman qarınlı adamdır. 3. məc.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
suyuşirin — sif. Gözə xoş gələn, yapışıqlı, yaraşıqlı, gözəşirin, qanışirin. Suyuşirin qız. Suyuşirin uşaq. – <Eyvaz> suyuşirin, çevik bir oğlan idi. B. Bayramov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xoşagəlim(li) — sif. Gözə xoş gələn, xoşsifət, qanışirin, gözəşirin, yapışıqlı. <Qızın> ağ, xoşagəlim sifəti, qaynar ala gözləri vardır, kiçik burnunun ucu azca yuxarı dikəlmişdir. V. Şıxlı. // Gözəl, qəşəng. Xoşagəlim mənzərə. Xoşagəlim yer. Xoşagəlim səs … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
